Magnezijum je jedan od najčešće korištenih suplemenata, ali njegova primjena može donijeti i koristi i neželjene posljedice – naročito ako se kombinuje sa određenim lijekovima. Posebno je važno znati koliko dugo se smije koristiti u kontinuitetu.
Prema preporukama ljekara Ivane i Ivana Đurića, magnezijum se generalno može uzimati od četiri sedmice do šest mjeseci. Sve duže od mjesec dana trebalo bi raditi isključivo uz nadzor ljekara.
Pozitivni efekti magnezijuma
Magnezijum učestvuje u stvaranju energije tako što pomaže u formiranju ATP-a, glavnog izvora ćelijske energije. Takođe olakšava opstipaciju jer opušta crijeva i smanjuje lučenje želudačne kiseline, čime podstiče pražnjenje.
Pomaže i kod nesanice zahvaljujući tome što utiče na povećanje melatonina, a istovremeno snižava nivo kortizola, hormona stresa. Ključan je i za regulaciju jona natrijuma, kalijuma i kalcijuma, što održava mišićne kontrakcije i stabilan srčani ritam. Dovoljan unos sprječava grčeve i podržava zdrav rad srca.
Ima važnu ulogu u izgradnji kostiju jer utiče na funkciju vitamina D i time doprinosi prevenciji osteoporoze. Pomaže i osobama sklonim migrenama jer učestvuje u oslobađanju hormona koji umanjuju bol.
Neka istraživanja pokazuju da magnezijum može poboljšati osjetljivost na insulin kod osoba sa dijabetesom tipa 2, pa se trenutno proučavaju njegovi efekti u regulaciji šećera u krvi.
Štetne posljedice prevelikih doza
Ako se uzmu previsoke količine, magnezijum može izazvati dijareju, mučninu i grčeve u stomaku jer snažno pospješuje rad crijeva. Budući da se suvišak izlučuje kroz bubrege, važno je da bubrežna funkcija bude uredna.
Znaci ozbiljnog trovanja javljaju se kod doza većih od 5.000 mg dnevno i mogu uključiti nagli pad pritiska, aritmije, teško disanje, pa čak i komu.
Kombinacija magnezijuma sa ljekovima
Važno je znati kako uzimati magnezijum u kombinaciji s određenim terapijama.
Tetraciklinski antibiotici poput doksiciklina i fluorohinoloni (ciprofloksacin, levofloksacin, norfloksacin) stvaraju nerastvorljive komplekse s magnezijumom, pa se preporučuje da se uzimaju najmanje dva sata prije ili četiri do šest sati poslije magnezijuma. Aminoglikozidi (gentamicin, amikacin) povećavaju njegovo izlučivanje.
Magnezijum smanjuje apsorpciju bifosfonata koji se koriste za osteoporozu, pa i tu treba praviti razmak od minimum dva sata.
Inhibitori protonske pumpe (pantoprazol, esomeprazol, omeprazol, lansoprazol) značajno smanjuju nivo magnezijuma kod dugotrajne upotrebe, pa se preporučuje suplementacija.
Diuretici poput furosemida i bumetanida povećavaju gubitak magnezijuma, dok oni koji štede kalijum (spironolakton, amilorid) smanjuju njegovo izlučivanje.
Izvor: Nova
Foto: Profimedia
